2WOMEN2BROTHERS2METERS

AUTHOR'S TEAM

Author: Aleksandra Janeva Imfeld
Dramaturge: Goran Ferčec
Set Designer: Siniša Ilić
Music: Mauricio Ferlin and Pisteffo
Lighting Designer: Dario Družeta
Costumes: Matija Ferlin and Desanka Stjepanović
Project Assistant: Andrea Gotovina
The work on the performance 2 Women, 2 Brothers, 2 Meters began with the intention of exploring the field of free dance choreography in relation to a given theme, specifically exploring movement and its secondary consequences arising from spatial-stage interventions. Free dance choreography is defined as the personal relationship of the performer towards the given choreographic theme and as an attempt to find the place of micro-mutations that maintain continuity, transferring the same movement sequence between performers through an arbitrary stage situation.
The primary working material was derived from studio improvisational sessions initiated by a series of proposed performance tasks/themes, which activated a broad range of potential formal and content-related issues. By fixing the improvisational structure using this methodological tool, the choreographic material for 2 Women, 2 Brothers, 2 Meters was organized.
The dancers' active and exploratory relationship with the task isolated movement as the consequence of action, in the same way that an echo is a consequence of a sound. The relationship between action and its consequence defines space with all its properties: width, height, lighting, acoustics, accessibility, navigability, recognizability, openness/closedness, and abstraction. From this space-conditioned relationship, resistance emerges as the fundamental tension between dance and the performance space (the stage). In 2 Women, 2 Brothers, 2 Meters, the stage is not merely a passive place where the performance unfolds; through changes in its spatial possibilities, it becomes an active participant in the performance itself, organizing the choreography.
It is precisely the resistance to and within the space that intrigued the team working on 2 Women, 2 Brothers, 2 Meters and directed them towards the concept of OBSTACLE as the core thematic and formal concept.
Developing and exploring the OBSTACLE as a leitmotif activated improvisation as the primary methodological process in the creative work, engaging the performers to exhaust movement in relation to a given theme and attempt to establish a relationship with change, impermanence, and the arbitrariness of everything surrounding them on stage at any given moment.

At the same time, the OBSTACLE as a task also penetrates into the subject of the dancer, activating a tense field between the individual and the group. The choreographic score is realized on several levels: in the individual encounter of the performer with the obstacle and their choice of how to treat it, in the relationship between performers, and in their collective interaction with the obstacle.
These possible relationships with the obstacle disrupt choreographic inertia, and the movement (choreography) is (re)organized due to the interaction with the obstacle.
The performer approaches the obstacle not only through its physicality but also by subjectivizing the denotative/connotative meaning that a particular obstacle inherently carries.
The OBSTACLE became the reason to keep going.
Movement sequences within the constant changes in set design, lighting, costumes, and musical background create moments of potential dramaturgical confusion for the audience. The viewer, aware of the tension between the movement and the newly emerging conditions of the performance, will only begin to detect hidden theoretical, political, and social themes as the performance unfolds.
Awards and Recognitions
Audience Award for Best Performance at the 11th Platform of Young Choreographers in Zagreb.

AUTORSKI TIM
Autor: Aleksandra Janeva Imfeld
Dramaturg: Goran Ferčec
Scenograf: Siniša Ilić
Glazba: Mauricio Ferlin i Pisteffo
Dizajner svjetla: Dario Družeta
Kostimi:Matija Ferlin i Desanka Stjepanović
Asistent projekta:Andrea Gotovina
Rad na predstavi 2žene2brata2metra započet je s namjerom da se istraži polje slobodne plesačke koreografije u odnosu na zadanu temu, odnosno se istraži pokret i njegove sekundarne posljedice proizašle iz prostorno-scenskih intervencija. Pri tome slobodnu plesačku koreografiju definiramo kao osobni odnos izvođača/izvođačice prema zadanoj koreografskoj temi i kao pokušaj pronalaženja mjesta mikro-mutacija koje održavaju trajanje, prenose istu sekvencu pokreta između izvođača/izvođačice kroz arbitrarnu scensku situaciju.



Osnovni radni materijal dobiven je iz studijskih improvizacijskih sessiona iniciranih nizom predloženih izvođačkih zadataka/tema kojima je aktivirano široko polje mogućih formalnih i sadržajnih problema. Fiksiranjem improvizacijske strukture navedenim metodološkim alatom organiziran je koreografski materijal predstave 2žene2brata2metra.

Istraživački i aktivni odnosa plesača prema zadatku izolirao je pokret kao posljedicu akcije na način kao što je jeka posljedica glasa. Odnos između akcije i njene posljedice određuje prostor svim svojim svojstvima: širinom, visinom, osvijetljenošću, akustikom, pristupnošću, prohodnošću, prepoznatljivošću, otvorenošću/zatvorenošću, apstrakcijom. Iz spomenutog odnosa, uvjetovanog prostorom, proizlazi otpor kao temeljna napetost između plesa i prostora izvedbe (scene), pri čemu scena u predstavi 2žene2brata2metra nije samo pasivno mjesto na kojem se odvija izvedba, već mjenama svojih prostornih mogućnosti postaje aktivni sudionik same izvedbe te organizira samu koreografiju.

Upravo je otpor prema prostoru i unutar prostora ono što je ekipu okupljenu oko projekta zainteresiralo u radu na 2žene2brata2metra i usmjerilo prema ideji PREPREKE kao osnovnom sadržajnom i formalnom konceptu.

Razvijanje i istraživanje PREPREKE kao lajt motiva, aktiviralo je improvizaciju kao osnovni metodološki postupak u procesu rada, angažirajući izvođače/izvođačice da iscrpljivanjem pokreta u odnosu na određenu/zadanu temu pokušaju uspostaviti odnos prema mijeni, nestalnosti i arbitrarnosti svega što ih na sceni okružuje u danom trenutku.



Istovremeno PREPREKA kao zadatak penetrira i unutar subjekta samog plesača aktivirajući napeto polje individualnog naspram grupnog. Koreografska partitura ostvaruje se na nekoliko razina; u individualnom susretu izvođača/izvođačice s preprekom i odabirom načina na koji će tretirati prepreku, izvođača/izvođačicu u odnosu na drugog izvođača/izvođačicu, te njihovo zajedničko djelovanje u odnosu na prepreku.

Navedene mogućnosti odnosa prema prepreci remete koreografksu inerciju a samo kretanje (koreografija) (re)organizira se uslijed odnosa s preprekom.

Izvođač prepreci ne pristupa samo kroz odnos s fizičnošću prepreke, već i kroz subjektiviziranje denotativnog/konotativnog značenja koje određena prepreka nosi upisano u sebi.
PREPREKA je postala razlog da se ide dalje.
Sekvence pokreta unutar neprestanih promjena scenografije, svjetla, kostima i muzičke podloge trenutak su moguće dramatuške konfuzije za gledateljice/gledatelje. Gledateljica/gledatelj svjesni napete niti između pokreta i novonastajućih uvjeta izvedbe, tek će trajanjem predstave početi detektirati skrivene teorijske, političke i socijalne teme.
Nagrade i priznanja
Nagrada publike za najbolju predstavu na 11. Platformi mladih koreografa u Zagrebu.